Δε θα μπορούσε να λείπουν τα μουσικά όργανα της Κρήτης. Νέα παιδιά τα έχουν μαζί τους και παίζουν. Απομονώνεσαι λίγο σε αυτή την απόλυτη ομορφιά. Ο ήλιος ντάλα μεσημέρι αλλά φυσά ένα αεράκι λυτρωτικό. Ώρα να ξαποστάσουμε λίγο στην ταβέρνα. Να βάλουμε κάτι στο στόμα μας. Αν είναι δυνατόν.

Μια συγχωριανή βιντεοσκοπεί όλη την ιστορία. Με μια κάμερα μικροσκοπική. Κρατάει στιγμές. Έτσι είναι. Αν αξίζει να θυμόμαστε κάτι ας είναι κάτι όμορφο. Κάποιες στιγμές μοναδικές που δεν ζούμε κάθε μέρα. Ανεβάζω στο Facebook και στο Twitter τις πρώτες εικόνες, αλλά ένα σήμα του κινητού τηλεφώνου δεν είναι πάντα εύκολο να το “πιάσεις”. Σε αυτό το υψόμετρο δεν έχουν βάλει κεραίες. Τελικά καλύτερα, μπορεί να μην χρειάζονται.