Αυτό το μνημόσυνο το είδαμε κολλημένο σε πολλά διαφορετικά σημεία έξω από το μοναστήρι του Άι Γιώργη. Μου φάνηκε πως χάλαγε όλη την όμορφη εικόνα. Υποτίθεται ότι έχουμε ξεφύγει από την εποχή του εμφυλίου μίσους, πως ζούμε ως χώρα ένα δράμα και οι πολίτες θέλουν να ξεχάσουν και να κάνουν βήματα μπροστά. Υποτίθεται....

Γιατί ένας άνθρωπος που πουλούσε μέλι στους πάγκους με άκουσε που το σχολίαζα και έσπευσε να... με βάλει στη θέση μου. “Να θυμόμαστε”, λέει “για να μην ξαναζήσουμε τέτοια γεγονότα. 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το κορφοβούνι”. Ποιος ξέρει ποιον δικό του θα 'χε χάσει κι αυτός. Αλλά εγκλήματα γίνανε και από τις δυο μεριές. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην είναι επιλεκτική η μνήμη...

Αφήνω πίσω μου τα πολιτικά που σίγουρα δεν είχαν τόπο σε ένα μοναστήρι θρησκευτικής λατρείας. Διότι εδώ έρχονται όλοι. Κι αν ο τόπος είναι, όπως λένε, ιερός χρειάζεται ένας στοιχειώδης σεβασμός, στα “πιστεύω” των ανθρώπων. Ευτυχώς η όμορφη φύση ξαναφέρνει την ηρεμία στην καρδιά μας.