Μια βόλτα στο Λυκαβηττό. Κυριακάτικα μ' έναν ήλιο δυνατό πάνω από τα κεφάλια μας δεν είναι και ότι καλύτερο. Λίγος κόσμος κυκλοφορεί, άδειος ο χώρος στάθμευσης... Ιδανικός χώρος για περπάτημα όμως. Πέσαμε πάνω και σε σε μια χελώνα...

Για φαντάσου, ένας τέτοιος πνεύμονας πρασίνου στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αξίζει τον κόπο μια βόλτα ντάλα μεσημέρι. Μου άρεσε αν και... ταλαιπωρήθηκα λίγο. Μεγαλώσαμε. Δεν είμαστε πια για μεγάλα πράγματα...

Μ' αρέσει να κοιτάω τα πράγματα από μια απόσταση. Μπορείς να δεις, λένε, πιο καθαρά. Κάποιοι το κάνουν πιο συχνά και δεν βγαίνουν χαμένοι. Υπέροχη βόλτα, κυριακάτικη, αναζωογονητική. Μακάρι να μπορούσαμε να την κάνουμε πιο συχνά.

Η πόλη από ψηλά. Σα να τα βλέπεις από αεροπλάνο. Θυμήθηκα το τραγούδι του Κώστα Χατζή “όταν κοιτάς από ψηλά...”. Μικροί άνθρωποι που μας ταλαιπωρούν με τις ιδιοτροπίες τους. Κι εμείς παίρνουμε στα σοβαρά τα λεγόμενά τους.