Εμείς, που έχουμε μάθει όλα πια στη ζωή μας να τα κάνουμε με τον ηλεκτρισμό νιώθουμε «κάπως» όταν μας λείπει αυτό το αγαθό. Tο είδα το έργο μπροστά μου το πρωινό της Δευτέρας όταν, ξεκινόντας την εβδομάδα στην ΠΕΤ ΟΤΕ διαπιστώσαμε, με το που φτάσαμε στα γραφεία, ότι δεν έχουμε ρεύμα.
Στον 5ο όροφο. Στα γραφεία μας, γιατί πάνω - κάτω και δίπλα, υπάρχει και λειτουργεί κανονικά το ρεύμα.
Και δεν είχαμε ούτε κερί να ανάψουμε... Πώς να φτιάξεις τον καφέ, πώς να διαβάσεις εφημερίδα, πώς να ανοίξεις το ράδιο για ενημέρωση και τον υπολογιστή;
Ειδοποίησαν, λέει, τη ΔΕΗ. Θα έρθει, φαντάζομαι κάποια στιγμή... Αλλά στο μεταξύ, στο κέντρο της Αθήνας, νιώθουμε σαν εξόριστοι. Είναι που έχει ακόμα ζέστη και φυσικά πώς να λειτουργήσουν τα αιρκοντίσιον;
Υπομονή. Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή. Θα περιμένουμε να έρθει το ρεύμα και στο μεταξύ θα αναρωτιόμαστε σαν ηλίθιοι πώς τα κατάφεραν και μεγάλωσαν τόσες γενιές χωρίς αυτό; Γιατί δεν είχαμε πάντα ρεύμα στη χώρα μας...
Τώρα όμως που καλομάθαμε, μας κοστίζει που τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτό. Ούτε ένα καφέ καλά - καλά να ξυπνήσουμε και να ξεκινήσουμε τη μέρα μας...