Κρατάω ακόμα εικόνες από το χωριό... Τέσσερις μέρες χαλαρά, ήταν βάλσαμο. Να ακούς τα νερά του Λούσιου να τρέχουν στο δικό τους ρυθμό και να αφήνεσαι... Τις χρειάζομαι τέτοιες εικόνες στην Αθήνα. Όλα στο γραφείο είναι διαφορετικά...

Περπάτησα ατέλειωτες ώρες στα χωράφια, στην ανθισμένη γη με άσπρες μαργαρίτες, σεντόνι που πάσχιζε να σκεπάσει το φυσικό πράσινο. Πώς ξεκουράζεται το μάτι και το μυαλό... Αφήνεται, χάνεται στον ατέλειωτο ουρανό...