Με τη Στασούλα μας, καλοκαίρι σε βεγγέρα έξω από το σπίτι της. Το πρωί ήταν στον Αϊ Νικόλα. Είχε πάει για βρούβες, αυτά τα άγρια χόρτα, υπέροχα και υγιεινά στο πιάτο μας...

Ναι, ποίηση είναι να είσαι στον Αϊ Νικόλα, στην κορυφή του λόφου, να 'ναι 10.30 το πρωί και να παίρνεις από κει τηλέφωνο, όπως έκανε η Στασούλα σήμερα για να μου πει πόσο όμορφα αισθάνεται εκεί που βρίσκεται... Ανάμεσα στις βρούβες και τα άλλα άγρια χόρτα, κάτι σαν τον παράδεισο...

Πόσο το χάρηκα αυτό το τηλεφώνημα, δε λέγεται. Και μόνο για μια τέτοια στιγμή άξιζε να εφευρεθούν τα κινητά τηλέφωνα.

Η ταξιδιάρικη σκέψη έφυγε... Άφησε στην μπάντα, έγνοιες , υποχρεώσεις κι ευθύνες και πήγε για λίγο σ' αυτά τα ευλογημένα χωράφια του Θραψανού.

Να 'ναι καλά η αδερφή μου. Πιο όμορφη δεν θα μπορούσε να κάνει τη στιγμή...

Οι εκδηλώσεις για την παγκόσμια ημέρα ποίησης ολοκληρώνονται αυτή την ώρα. Ας δώσουμε χώρο για ένα ακόμα υπέροχο μελοποιημένο ποίημα, μια και λόγω δουλειάς ήταν αδύνατον να πάμε...