Στις αρχές του φετινού Ιούλη, όταν ήμουν στο χωριό μου, στην Κρήτη για τις καλοκαιρινές μου διακοπές το Blog μου που κοντά δύο χρόνια «δούλευα» με καθημερινή ενημέρωση χτύπησε κόκκινο.

Ξαφνικά. Απροειδοποίητα. Ήταν αδύνατον να ανεβάσω οποιοδήποτε ποστ κι ας γινόντουσαν όλες οι διαδικασίες κατά πώς έπρεπε. Περίμενα λίγο κι αντί να βελτιωθεί η κατάσταση ήρθαν τα... χειρότερα. Χάθηκαν και οι φωτογραφίες!

Με τον ερχομό του Αυγούστου επανήλθαν οι φωτογραφίες, αλλά νέες εγγραφές είναι αδύνατον να κάνω ακόμα και σήμερα. Έστω και μία. Που να πληροφορεί τους παλιούς αναγνώστες για τούτο δω το στέκι μου. Προβληματίστηκα αρκετά για το τι έπρεπε να κάνω. Nομίζω ότι καταλήγω σ' αυτό που θέλω.

Η πρώτη σκέψη μου είναι το Blog μου να λειτουργήσει ως λίγκ αρχείου, για την ιστορία δύο χρόνων εγγραφών και θα αναβιώσω σ' ένα άλλο χώρο, μάλλον στην Blogspot που αποδεικνύεται πιο αξιόπιστη, κατ' αρχή το Blog για το 54 Γυμνάσιο και για το «Μήνυμα στη Δυτική Αθήνα». Κι αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Συλλόγους Γονέων των 146 - 52 Δημοτικών Σχολείων με τα οποία έχουμε αναπτύξει δεσμούς φιλίας ίσως και το δικό τους Blog.

Για την ώρα πάντως και καθώς «μαθαίνω» τις δυνατότητες που έχει αυτό το Site, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ περισσότερες από αυτές του Blog. Άλλωστε ποια ήταν η δύναμη του Blog; Το γεγονός ότι ζούσε την κάθε στιγμή και την κατέγραφε. Ε, αυτό θα συνεχίσει να κάνει κι από δω με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη. Να είστε βέβαιοι...