Πέμπτη βράδυ, νύχτα με Πανσέληνο… Ήθελα να ζήσω λίγο αυτό το βράδυ. Μετά την εφημερίδα, 11,20 στο κεντρικό αρχαιολογικό μουσείο, Πατησίων 44, υπάρχει μικρή κίνηση. Μάλλον έχει τελειώσει η συναυλία με τον Λίνο Κόκοτο.

Λίγο αργότερα στην κορυφή του Λυκαβηττού δεν πέφτει καρφίτσα στην πλατεία, μπροστά από το ανοιχτό θέατρο. Τίγκα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ένας πάγκος με ψημένα καλαμπόκια που τα πουλάει προς 3 ευρώ το ένα, ενώ λίγο πιο δίπλα η καντίνα κάνει τρελές δουλειές σε τιμές πολύ πιο οικονομικές σε σχέση με το μπαράκι ψηλά, δίπλα στον Αϊ Γιώργη.

Κάτι πιτσιρικαρίες βρήκαν κόσμο και κάνουν τα μαρσαρίσματα και τις σούζες με τις μηχανές τους. Όχι που θα έχαναν την ευκαιρία του ζωντανού ακροατηρίου. Ασχέτως αν τους βρίζουν για την αντικοινωνική συμπεριφορά τους.

Πιο δίπλα μερικοί νεαροί Αλβανοί βάζουν στην τσίτα τη μουσική από το ηχοσύστημα της BMV τους. Και ανταγωνίζονται πιο αυτοκίνητο θα παίξει πιο δυνατά. Ευτυχώς είναι μεγάλος ο χώρος. Υπάρχουν και πιο ήσυχα στέκια πάνω στο λόφο. Ζευγαράκια στα παγκάκια, άλλα που έχουν το κουράγιο να πάρουν το μονοπάτι και να ανέβουν στην κορυφή. Κουβεντιάζουν και βλέπουν το ολόγιομο φεγγάρι.

Κατά τις μία, ώρα επιστροφής. Ο διπλός εσπέσο της Πέμπτης αρχίζει και χάνει τη δύναμή του, ο ύπνος έρχεται γλυκά να μας πάρει στο δικό του μεγάλο ταξίδι…