Άνοιξε το Χρηματιστήριο… Με μια κραυγή «Όχι άλλο σώσιμο, παιδιά!», αρκετά ως εδώ…
Εφημερίδες της Τρίτης 4/8, μια μέρα μετά το άνοιγμα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, ύστερα την εφαρμογή των τραπεζιτικών capital controls. Οι επιπτώσεις τραγικές…
Οι περισσότερες εφημερίδες είχαν αυτό ως πρώτο θέμα… Όπως εδώ, ΤΑ ΝΕΑ. Ακόμα κι εγώ που είμαι αδαής και άσχετος με τα οικονομικά αποφάσισα να γράψω στις «Επισημάνσεις».
Διάλεξα σκόπιμα και τα πρωτοσέλιδα από κάποιες οικονομικές εφημερίδες, όπως αυτή εδώ, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Ίδιος ακριβώς ο τραγικός απολογισμός της μέρας…
Αυτό το «μαύρη Δευτέρα» είναι και παλιά έκφραση που έχει υιοθετήσει η δημοσιογραφία στους τίτλους της από την εποχή του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική. Όσοι έχουν διαβάσει, ξέρουν…
Μέχρι και η ΠΑΤΡΙΔΑ στο Ηράκλειο Κρήτης είχε αυτόν τον τίτλο… Μήπως ξαφνιάστηκαν; Δεν το περίμεναν; Έπρεπε, αλλά το να εντυπωσιάζουν, πάντα άρεσε στις εφημερίδες…
Τα ίδια και στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ… Πρώτη μέρα και αναζητά σανίδα σωτηρίας το Χρηματιστήριο… Ευτυχώς παρενέβησαν όσοι έπρεπε και το πράγμα ίσιωσε τις επόμενες ημέρες…
Μέχρι και ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης ΚΗΡΥΞ κατέγραψε στο πρωτοσέλιδο της το γεγονός με 8στηλο τίτλο… Θλιβερό! Γίναμε, ως χώρα, ρεζίλι παγκοσμίως…
Ακόμα και η ανασχεδιασμένη ΕΣΤΙΑ το έκανε ευδιάκριτο στο πρώτο θέμα της… Αυτή που κάποτε, όχι και πολύ πίσω, κυκλοφορούσε ακόμα και… χωρίς πρώτο θέμα χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική μέρα…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/08/2015Το γεγονός της περασμένης Δευτέρας αναμενόταν να είναι η επαναλειτουργία του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Ή, τουλάχιστον, το συγκεκριμένο ανέμεναν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το ελληνικό οικονομικό γίγνεσθαι. Η πραγματικότητα όμως έμελλε να αποδειχτεί διαφορετική, δυστυχώς. Ας δούμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Θα μας βοηθήσει ένα άρθρο του Πέτρου Λάζου που διάβασα στο διαδίκτυο.
Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά το γράψιμο του δείχνει επαγγελματία που κατέχει τα ζητήματα της αγοράς και επιπλέον είναι αρκετά σοβαρός ώστε να μπορείς να τον εμπιστευτείς στην ανάλυση του. Συχνά έπιανα τον εαυτό μου (που δεν ξέρει τόσο καλά τα οικονομικά…) να συμφωνεί απόλυτα μαζί του. Διαβάστε παρακάτω και θα κατανοήσετε τι εννοώ…
Το άνοιγμα της Λεωφόρου Αθηνών ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αυτό που όλοι περίμεναν. Μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, λίγο «παραπάνω κακό» από ό,τι το περίμεναν οι πιο πολλοί. Πάει να πει, αρκετά χειρότερο των «προσδοκιών». Άνοιγμα στο -15%, μέσα στα δύο πρώτα λεπτά στο -22,80%. Όχι μία μετοχή, όχι ένας αριθμός από μετοχές. Ο Γενικός Δείκτης! Τράπεζες "κλειδωμένες" στο limit down (περίπου -30%) και το ταμπλό κατακόκκινο. Σοκ και δέος. Αίμα και άμμος. Σφαγή. Κλείσιμο στο -16,23% με πτώση μεγαλύτερη των 129 μονάδων. WOW που θα έλεγε και κάποια ψυχή!
Άρχισα να παρακολουθώ την Σοφοκλέους το 1990. Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια, τέτοια συνεδρίαση δεν έχω ξαναδεί. Κι έχω ζήσει "πάνω στα monitor" όλη την άνοδο και την πτώση της περιόδου 1999-2000, τον σεισμό της Αθήνας εκείνον τον τρομερό και φοβερό Σεπτέμβριο του 1999 και το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center στις 9/11/2001. Για να αναφέρω μερικά μόνο από όσα έχω βιώσει (και) μέσα από την Ελληνική Κεφαλαιαγορά. Κανένα δεν ήταν σαν την χθεσινή μέρα. Κάποιοι με πιο μακρόχρονη ενασχόληση λένε και τα αρχεία δείχνουν πως είχε ξανασυμβεί το 1987. Αλλά, σαν προσωπική εμπειρία, τέτοια ολοκληρωτική καταστροφή κεφαλαίων, εμπιστοσύνης και οικονομικών μεγεθών δεν έχω ξαναζήσει!
Λογικά, με τέτοια συνταρακτική καταστροφή αξίας, θα θεωρούσε κάποιος πως θα ήταν το οικονομικό συμβάν της ημέρας. Αν όχι της εβδομάδας. Μακράν. Κι όμως, αποδείχθηκε πως δεν ήταν. Στις 11 π.μ. δημοσιοποιήθηκε ο Δείκτης Μεταποίησης του Markit (Markit Purchasing Managers’ Index), για τον Ιούλιο. Πρόκειται για δείκτη που, λόγω του τρόπου που διαμορφώνεται, καταδεικνύει την πορεία των μεγεθών που θα παρουσιάσει η οικονομία μιας χώρας τους επόμενους μήνες. Με απλά λόγια, πρόκειται για μία (κατά το ανθρώπινα δυνατό) αντικειμενική "κρυστάλλινη σφαίρα" για την οικονομία. Δείκτης πάνω από το 50 σημαίνει ότι η οικονομία έχει θετικές προοπτικές, κάτω από αυτό το όριο, αρνητικές. Ο δείκτης για την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, ήταν σταθερά σε αρνητική πρόβλεψη. Με "φωτεινή" εξαίρεση ένα σημαντικό μέρος του 2014, που εμφανίστηκαν αποτελέσματα μεγαλύτερα του 50, για μερικούς μήνες. Ο φετινός Ιούνιος είχε "εγγράψει" 46. Δηλαδή σημαντικά αρνητικές προοπτικές με καθαρή τάση επιδείνωσης. Το αποτέλεσμα Ιουλίου, που δημοσιεύτηκε έδειξε 30! Ναι, σωστά διαβάσατε! Τριάντα! Μια (πρωτοφανής) πτώση 16 μονάδων ή 35%.
Τι σημαίνει αυτό;. Σε απλά Ελληνικά, ξεχάστε τις προβλέψεις για ύφεση 4-6%. Τα πραγματικά νούμερα, θα είναι δραματικά χειρότερα. Απεχθάνομαι το να γίνομαι Κασσάνδρα αλλά, όπως δείχνουν τα στοιχεία, η ελληνική οικονομία θα ζήσει μία από τις χειρότερες χρονιές της, εδώ και πολλές δεκαετίες.
«Και η κυβέρνηση τι κάνει για όλα αυτά;» θα αναρωτηθεί, πολύ λογικά, κάποιος. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται «σε ολιγοήμερες διακοπές». Προφανώς θεωρεί πως έχει κάνει το χρέος και το καθήκον του. Αφού έχει επανειλημμένα δηλώσει πως, παρά τα λάθη, είναι ικανοποιημένος με την κατάληξη της διαπραγμάτευσης και την μείωση χρέους που θα γίνει, στο μέλλον. Επειδή, όσο προχωρά ο χρόνος, διαφαίνεται όλο και περισσότερο ότι το κόστος της όποιας μείωσης θα είναι πολλαπλάσιο του οφέλους, τεράστιο και δυσβάσταχτο, θα ήθελα να τον παρακαλέσω: «Κύριε Πρόεδρε, σας εκλιπαρώ, μην προσπαθήστε να μας σώσετε άλλο. Φτάνει τόσο! Ήδη το μέχρι εδώ σώσιμο, πονάει πολύ. Πάρα πολύ...»