Πάντα μου άρεσαν τα σκίτσα και τα γραφτά του Στάθη Σταυρόπουλου. Τον παρακολουθούσα από τον καιρό που έκανε σκίτσα το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, στα ΝΕΑ και βέβαια στην καθημερινή του στήλη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Έχει έναν τρόπο στο γράψιμό του που ομολογώ πως, ως αναγνώστη, με παρασύρει,. Έτσι δεν υπάρχει μέρα που να δω, να μη «ρουφήξω» τα κείμενα του.

Και να. που σήμερα «άγγιξε» ένα θέμα, που πέρα από δίκαιο, αφορά και μια καλή συνάδελφο και φίλη, την Ματίνα Παπαχριστούδη.

Διαβάστε το και θα καταλάβετε… Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το θέμα είναι καθαρά δημοσιογραφικό. Δεν είναι όμως. Πρόκειται για τις «γκρίζες» πλευρές ενός επαγγέλματος που όταν το φωτίζουν οι προβολείς της δημοσιότητας μοιάζει λαμπερό.

Αλλά κι εδώ υπάρχουν οι αδικίες κι εδώ υπάρχουν δυστυχώς, οι δύσκολες καταστάσεις…

Και υπάρχουν συχνά και στο δικό μας χώρο. Κατάφορες αδικίες για τις οποίες τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα τις παρακολουθούν απαθείς σαν θεατές. Κι όμως, άλλος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος τους.

Δεν είναι δυνατόν να ξανακυκλοφορεί ο "Ελεύθερος Τύπος" και η εκπρόσωπος των εργαζομένων να μην προσληφθεί στο νέο φύλλο... Και όμως συμβαίνει...

Δυστυχώς...