Η Ζωή είναι γυναίκα, τραγουδά Ελένη Δήμου.. Κι έτσι είναι, ένα τραγούδι από γυναίκες για γυναίκες...Εδώ κι αν υπάρχει αλληλεγγύη...

Μια γυναίκα Μπορεί, λέει η Ελένη Βιτάλη και σαν να να 'χει δίκιο. Για δεν πώς μοιράζονται τα πράγματα και τραβάνε μαζί... Απευθύνεται στους άνδρες, αυτούς τους... δυνατούς που τους τραβάνε από τη μύτη...

Μια γυναίκα μόνο ξέρει να σου πει, μια γυναίκα που αγάπησε πολύ, κι έκανε δώρο τη ζωή της, σ' αυτόν που διάλεξε η ψυχή της. Τραγουδά η Καίτη Γκρέη.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/03/2012

Είναι από αυτές τις ημέρες που βάλαμε στη ζωή μας να γιορτάζουμε. Που με κάποιο τρόπο τις κάνουμε να ξεχωρίζουν λίγο. Ξέρω πολλοί από σας δεν συμφωνείτε. Κι εγώ μαζί σας... Δεν χρειάζεται μια μέρα το χρόνο να θυμόμαστε πράγματα και τις άλλες μέρες να... κάνουμε την πάπια σφυρίζοντας αδιάφορα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κάπως έτσι αντιμετώπισα και την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, χθες.

Θα ήθελα να χαμογελάσω, μα δεν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να το κάνω. Αν τα κατάφερνα θα είχε μέσα του μεγάλη δόση ειρωνείας...

Ειρωνεία γιατί αντιμετωπίζει το ζήτημα λες και είναι κάτι ξεχωριστό από μας. Λες και άνδρες – γυναίκες δεν τραβάνε μαζί το ίδιο κουπί στην κοινωνία...

Ποιος, αλήθεια, ωφελείται από τη συντήρηση τέτοιων γιορτών ξεχωριστών; Ποτέ η γυναίκα δεν αντιμετωπίστηκε ισότιμα στην παραγωγή. Ούτε και πήρε ποτέ ίδιο μισθό με τον άνδρα κι ας κατείχε ίδιο πόστο ευθύνης.

Υποτίθεται ότι στο πέρασμα των χρόνων γίνανε βήματα για την ισότητα των δύο φύλλων. Σιγά τα βήματα...

Μάλλον έγιναν τόσα και τέτοια, ώστε να την εκμεταλλευτεί ακόμα περισσότερο το σύστημα. Δουλειά στη δουλειά, δουλειά στο σπίτι, ευθύνη για την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών, πόσο και πώς να αντέξει σ' αυτή τη συνεχή δοκιμασία;

Άσε που νομίζω πως σκόπιμα κάποιες γυναίκες βρήκαν τον τρόπο να να διαστρεβλώσουν το νόημα της γιορτής. Σχέδια για να πάνε στα μπουζούκια το βράδυ, τότε που υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για μικρές προσωπικές απολαύσεις, γιατί στις μέρες μας κι αυτές έχουν περιοριστεί πια αισθητά.

Δεν κάνω σχόλια χωρίς λόγο για το άλλο μισό του ουρανού. Από σεβασμό στην προσφορά τους το επιχειρώ...

Επειδή εκτιμώ πως δεν χρειάζεται να τις τοποθετούμε στο βάθρο χειροκροτώντας τις κι από την άλλη να συνεχίζουμε απρόσκοπτα την εκμετάλλευση τους. Κι επειδή θεωρώ πως στη μάνα που έφερε στον κόσμο και στη συντρόφισσα που αγαπήσαμε αξίζει κάτι καλύτερο ή το καλύτερο.

Παρακολουθώντας την επικαιρότητα γράφτηκε αυτό το κομμάτι. Με σκοπό και στόχο να καταθέσει ένα λουλούδι στη μνήμη όλων των πρωτοπόρων γυναικών που άνοιξαν δρόμους για να τους περπατήσουμε, που μας έδειξαν τι σημαίνει ζωή και μας έπεισαν πως αξίζει τον κόπο να συμπορευτούμε μαζί τους και τους ζήσουμε αντάμα.

Υποχρεωμένος σ' αυτές, σκύβω το κεφάλι τη μέρα της γιορτής τους. Ότι έχω και δεν έχω, χωρίς υπερβολή, σ' αυτές το χρωστώ και την εμπειρία που απέκτησα δίπλα τους, άλλοτε σπάζοντας τα μούτρα μου κι άλλοτε βγαίνοντας νικητής και πιο πλούσιος σε συναισθήματα.

Η γιορτή τους είναι χαρά μου και η ψυχή μου είναι κοντά τους και δίπλα τους. Χρόνια πολλά και σήμερα και πάντα!

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη που φιλοξενείται στη σελίδα 9.

Κι επειδή είναι η μέρα του τραγουδιού σήμερα, ας απολαύσουμε κι αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι με την Ελένη Δήμου... Η μέρα της γυναίκας πέρασε, αλλά εμείς επιμένουμε να την αγαπάμε...