Το σημερινό φύλλο του ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ. Κουβέντα στο πρωτοσέλιδο του για την χθεσινή απεργία των δημοσιογράφων του. Τι να πει; Γαργάρα το έκανε ο Δ. Ρίζος. Στη στήλη του, στη σελίδα τρια επιχειρεί να δώσει τη δική του εξήγηση για τα γεγονότα. Δείτε τη ΕΔΩ. Για γέλια είναι ο άνθρωπος...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/02/2012

Η κατάσταση, όπως σε όλα τα ζητήματα, έτσι και στον Τύπο είναι ρευστή. Κι ίσως εδώ, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, καθώς οι σχέσεις των εκδοτών με την εξουσία έχει διαμορφωθεί σ΄ ένα επίπεδο διαφορετικό απ' όσα έχουμε συνηθίσει ώς τα τώρα.

Δείτε πως έχουν τα πράγματα. Συνεργάτες του συστήματος, οι εκδότες, έχουν δώσει “γραμμή” να εξωραΐζουν οι συντάκτες τους τα γεγονότα και τις ειδήσεις. Να τα κάνουν πιο λάιτ και πάντως να μην παρεμβαίνουν με καυστική κριτική στην τρόικα, τους συνεργάτες της και προ παντώς στο περιεχόμενο του Μνημονίου.

Μ' αυτόν τον τρόπο ελπίζουν ότι θα ανοίξουν οι κρουνοί των τραπεζών και θα πέσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όσα τους λείπουν και δυσκολεύουν τη λειτουργία τους. Οι υποσχέσεις, θολές μεν, αλλά υπάρχουν. Κι ενώ αυτές αργούν να υλοποιηθούν, αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι τα παιχνίδια που παίζουν με αποτέλεσμα να τις απεχθάνεται και να μην πηγαίνει ώς το περίπτερο για να τις αγοράσει.

Κι εδώ είναι που αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα που, όταν πια τα αντιληφθούν, είναι τόσο μεγάλα ώστε δεν υπάρχουν πλέον ρεαλιστικές λύσεις διάσωσης...

Αλλά ας το δούμε από την αρχή το θέμα. Ποια είναι η ψυχή της εφημερίδας; Μα, ο ελεύθερος και χωρίς δεσμεύσεις δημοσιογράφος. Και η δύναμή της; Οι αναγνώστες της. Όταν με τα κόλπα και τους ακροβατισμούς των εκδοτών τα χάσουν και τα δύο, τότε το τέλος είναι προ των θυρών...

Δείτε τι συνέβη με την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, μια εφημερίδα που ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. Για πρώτη φορά, μέσα στο επαναστατικό κλίμα της εποχής οι δημοσιογράφοι νόμισαν ότι απέκτησαν την εφημερίδα τους. Το σλόγκαν “η εφημερίδα των συντακτών” λανσαρίστηκε την πρώτη περίοδο. Ύστερα ένας ισχυρός εκδότης, ο Κίτσος Τεγόπουλος, πήρε την υπόθεση στα χέρια του, αποκόβοντας σταδιακά όλα τα προνόμια των συντακτών.

Ωστόσο η εφημερίδα, σε σχέση με τον υπόλοιπο χώρο του Τύπου είχε ένα καλό κλίμα, Δεν είχα δουλέψει εκεί. Κάποιες άδειες μόνο σε συναδέλφους, κυρίως καλοκαίρια είχα κάνει, πριν πάει στα υπερσύγχρονα γραφεία της Μίνωος, αλλά μου το μετέφεραν συνάδελφοι των οποίων τη γνώμη υπολείπονται.

Έτσι κύλησε το πράγμα έως ότου έφυγε ο Κίτσος κι ήρθε η κόρη του, Μάνια. Άσχετη με το χώρο προσπάθησε να “μαζέψει” το μαγαζί με τραγελαφικές αποφάσεις, απομακρύνοντας ανθρώπους που ίσως δεν έπρεπε. Κι αντί να ρίξει το βάρος της στο πώς θα κάνει πιο ερευνητική την εφημερίδα για να την αγκαλιάσουν οι αναγνώστες της, προχώρησε στην εύκολη συνταγή των δανεισμών. Τώρα, 60 μέρες σχεδόν, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί, απεργούν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα πολλών μηνών.

Το προχθεσινό απεργιακό φύλλο των δημοσιογράφων της “Ε” έδειξε ότι οι δημοσιογράφοι είναι... ετοιμοπόλεμοι. Κι έστειλε μήνυμα στους εκδότες ν' αλλάξουν ρώτα.

Πόσοι έπιασαν αυτό το μήνυμα; Ο καιρός θα δείξει... Την επομένη, πάντως, ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ του Δ. Ρίζου δεν βγήκε στο περίπτερο επειδή οι απλήρωτοι δημοσιογράφοι απεργούσαν. Τι χρειάζεται ακόμα να συμβεί για να βάλουν μυαλό;

Κι όμως οι απεργοί της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ έδειξαν ότι αυτοί είναι ψυχή της εφημερίδας, έβγαλαν το φύλλο πουλώντας πάνω από 30.000 αντίτυπα. Θα προβληματίσει κάποιους το φαινόμενο;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική ομώνυμη στήλη...