Λίγο πριν ακόμα ορκιστεί η νέα Βουλή κι ενώ είδαμε τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης, η εφημερίδα ΑΥΓΗ παρουσιάζει μ’ αυτόν τον τρόπο τις πρώτες περπατησιές της… Ιδιαίτερα αυστηρό, θα λέγαμε… Πίκρα βγάζει και όχι καλόπιστη κριτική, το δημοσίευμα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/07/2019

Αυτό που βιώνουμε το φετινό καλοκαίρι μάλλον δεν έχει να κάνει με όσα ξέραμε ώς τώρα. Και ας το δούμε λίγο, παρακαλώ: Σας μοιάζει εσάς αυτός ο καιρός για Ιούλιος; Είναι τα καιρικά φαινόμενα και οι θερμοκρασίες, λογικές;

Όχι βέβαια! Είδατε τι συνέβη στη Χαλκιδική, καθώς τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν κράτησαν πάνω από δέκα λεπτά, της ώρας…

Επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το ξαφνικό μπουρίνι…Κι από την άλλη, όλο αυτό το κακό, συνεχίζει να υπάρχει. Μια βρέχει καταρρακτωδώς ή βγάζει μεγαλύτερα κομμάτια χαλάζι που καταστρέφει την αγροτική παραγωγή και από την άλλη είναι χαρακτηριστική η αστάθεια των φαινομένων.

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θυμόμαστε κάτι ανάλογο… Τον Ιούλιο τον ξέραμε σαν ένα πολύ ζεστό μήνα με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες και δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάποιοι από εμάς τον επιλέγαμε για τις διακοπές μας.

Τώρα, πώς να κάνεις σχέδια, με τι ψυχικό σθένος να ξεκινήσεις, καθώς δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξημερώσει αύριο;

Κι είναι και από την άλλη, όλες αυτές οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές στις 7 Ιουλίου και την αλλαγή στην κυβερνητική εξουσία που ξεβόλεψε κάποιους, αλλά επανέφερε αρκετά καβαλημένη καλάμια σε μέρη γνώριμα από το παρελθόν.

Ήδη ορκίστηκαν οι τριακόσιοι τη Βουλήσεις, ορίστηκαν οι γενικοί γραμματείς στα υπουργεία (με αρκετές εκπλήξεις, είναι η αλήθεια…) και δεν μένει παρά να δούμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και τα πρώτα νομοσχέδια για να διαπιστώσουμε στο σημείο που μας αφορούν ως πολίτες, προς ποια μεριά κινούνται.

Δεν είμαστε προκατειλημμένοι, ούτε βιαστικοί. Δίνουμε μια πίστωση στο χρόνο και το ευεργέτημα της αμφιβολίας και της καλής πρόθεσης. Και θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι αν οι προεκλογικές υποσχέσεις στους ψηφοφόρους τους, αρχίσουν να γίνονται πράξεις.

Αλλά πατάμε τα πόδια μας στη γη… Και έχουμε την απαιτούμενη ψυχραιμία. Επίσης παρακολουθούμε, λόγω δουλειάς, την επικαιρότητα έτσι όπως διαμορφώνεται, από αξιόπιστες πηγές. Γι’ αυτό και κρατάμε μερικές επιφυλάξεις, έχοντας ήδη σε άλλο άρθρο κάνει γνωστή, την άποψη μας για την πολιτική και όσους την υπηρετούν, ότι χρώματα κι αν έχουν.

Να το πούμε λοιπόν από την αρχή ότι πέρα από το επικοινωνιακό, που ως τώρα δείχνουν να το χειρίζονται καλά και τους βοήθησε πολύ στο να πάρουν το απρόσμενα μεγάλο ποσοστό στις εκλογές, για να διαχειριστούν τα πράγματα του τόπου, το ζητούμενο είναι να ασχοληθούν και με την ουσία των προβλημάτων.

Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το αν πάνε ξημερώματα (από τις 7:30, είδα μερικούς…) στα υπουργικά γραφεία τους, αλλά τι κάνουν και με τι ασχολούνται όση ώρα είναι εκεί. Θα ενδιαφερθούν να λύσουν ή θα δημιουργήσουν νέα προβλήματα στον κόσμο, στη λογική του «να εξυπηρετήσουμε τους φίλους, τους κολλητούς»; Ο χρόνος θα δείξει.

Κι εμείς, συνεχίζοντας να διατηρούμε το πλεονέκτημα της ουδέτερης στάσης, που απομακρύνει απλό τα κακοτράχαλα μονοπάτια του φανατισμού, θα είμαστε σε θέση να ασκήσουμε εποικοδομητική κριτική.

Κάνει καλό σε όλους να βλέπουν τα πράγματι από μια κάποια απόσταση και μακάρι να το είχαμε κάνει όλοι πράξη στη ζωή μας… Αλλά δυστυχώς, οι περισσότεροι έχουν επιλέξει να κοιτάζουν μέσα από παραμορφωτικούς κομματικούς φακούς που διαστρεβλώνουν την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Ας δούμε λοιπόν τις πρώτες 100 ημέρες της νέας διακυβέρνησης… Και ποιος δεν το δικαιούται, όταν μάλιστα οι πρώτες κινήσεις γίνονται μέσα σ’ αυτό το ιδίοτυπο καλοκαίρι που ζουμε;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Είπαμε, υπομονή! Όχι πως είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά σίγουρα οπλιζόμαστε, ώστε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις πιο δύσκολες καταστάσεις όταν αυτές έρθουν. Ας κάνουμε λοιπόν και σήμερα, άλλη μια μέρα από το τάμπλετ… Και ας σας δώσουμε λουλούδια, αυτή τη φορά.

Ξέρουμε ότι τα αγαπάτε. Εξάλλου τα περισσότερα από αυτά που βλέπετε εδώ, εσείς μας τα στείλατε. Πριν από καιρό ίσως, αλλά τι σημασία μπορεί να έχει; Η ομορφιά, αν μη τι άλλο, είναι διαχρονική. Το νιώθεις, το διαισθάνεσαι, καθώς μετράς βήμα – βήμα αυτή την απαράμιλλη ομορφιά!

Έχω τα τρεξίματα μου κι εγώ σήμερα… Θα κλείσω τις σελίδες του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ στο τυπογραφείο. Μια διαδικασία που γίνεται κάθε δυο μήνες μια για όποιους έχουν στοιχειώδη σχέσημε τη σύνταξη ύλης, αντιλαμβάνονται τι λέω. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι μερικά πράγματα στον Τύπο, γίνονται «από μόνα τους», μαγικά.

Και μετά θα αρχίσουμε να κάνουμε τα δικά μας σχέδια, για το φετινό καλοκαίρι. Ανενόχλητοι μάλιστα, καθώς στην Π.Ο.Σ.Σ. αποφάσισαν να μη βγάλουν τον ΤΥΠΟ αυτό το δίμηνο. Θα περιμένουν λίγο να δουν τι τρέχει με τη νέα κυβέρνηση και θα επανέλθουν αρχές Σεπτεμβρίου. Εμένα πάντως θα μου λείψει…

Αλλά, δεν μου πέφτει λόγος. Δική τους είναι η εφημερίδα, εκείνοι θα αποφασίσουν τι θα κάνουν. Εγώ σίγουρα έχω να ασχοληθώ με πολύ σοβαρά πράγματα. Άσε που μέχρι τότε μπορεί και να φτιάξουν το κομπιούτερ μου και να γίνει η ζωή μου, λιγότερο κουραστική. Αν δεν μου τηλεφωνήσουν μέχρι αύριο, θα το κάνω εγώ.

Προσπαθώ να μη χαλάσω την επικοινωνία μαζί σας, έτσι όπως την έχουμε συνηθίσει ως τώρα, μέσα σε αντίξοες συνθήκες... Το φορητό μου κομπιούτερ παρουσίασε ένα πρόβλημα στη φόρτιση της μπαταρίας του. Και επειδή είναι μέσα στην εγγύηση, το πήγα για έλεγχο στο κατάστημα Media Markt που το αγόρασα στην Αϊ Γιάννη Ρέντη...


Έτσι επιχειρώ κάτι πόλύ ξεχωριστό. Να κάνω την ανάρτηση της ημέρας από το τάμπλετ μου, πράγμα καθόλου εύκολο, μιας και τεχνικά δεν είναι καθόλου το ίδιο. Υπάρχουν περιορισμοί στους οποίους πρέπει να μην υποκύψουμε. Ελπίζω, να καταφέρνω να το κάνω με αξιοπρέπεια και επιχειρώ να συνεχίσω να είμαι μέσα στην επικαιρότητα.


Διάλεξα λοιπόν φωτογραφίες εποχής, για να το διακοσμήσω. Όπως αυτά τα έλατα που παραπέμπουν σε καλοκαίρι, αν και το φετινό καλοκαίρι είναι λιγο αλλοπρόσαλλο. Ισορρροπεί ανάμεσα σε ένα φθινόπωρο, με ακραία καιρικά φαινόμενα και καταστροφές. Καιρός συννεφιασμένος και βροχερός, θερμοκρασίες που ανεβοκατεβαίνουν, ανεξέλεγκτα. Και μεις κάπου εκεί να περιμένουμε το... ξαφνικό.


Στο μεταξύ η γη ακολουθεί το δικό της ρυθμό. Έχει και αυτή «λαλήσει» λίγο, καθώς οι αντιδράσεις της είναι απρόσμενες. Παρακολουθούμε όλοι άναυδοι τα φαινόμενα. Πρωτόγνωρα πράγματα για τον Ιούλιο. Αλλά δεν απογοητεύομαστε. Τουλάχιστον εμείς ξέρουμε, πώς και γιατί έχουν έτσι τα πράγματα. Κι αυτό δεν είναι λίγο. Δεν είμαστε χαμένοι στο πουθενά.


Είναι σημαντικό να ασκεί κανείς υπομονή και εγκαρτέρηση. Διότι θα έρθουν πιο δύσκολοι καιροί. Το ξέρουμε, έτσι δεν είναι; Αν τώρα δυσκολεύομαστε στο πρώτο πρόβλημα, να τα βγάλουμε πέρα, τι θα κάνουμε τότε; Με μια επισήμανση ας κλείσουμε το σημερινό θέμα. Οι μνήμες μας θέλουν τέτοιες μέρες να είναι πιο ζεστές. Αλλά για την ώρα δεν είναι...

Ιδέες... Τι μπορεί να κάνει πιο όμορφη τη ζωή μας; Μερικές φορές δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα. Μάλλον γούστο χρειάζεται από τους ανθρώπους και λίγη παραπάνω φαντασία... Δείτε αυτή τη μουριά, πόσο πιο όμορφη έγινε με αυτές τις πέτρες κοντά στη ρίζα της... Και κάποιοι βασιλικοί, εποχής!

Το ίδιο πράγμα μπορούμε να το δούμε και σε πιο μικρά φυτά του κήπου, όπως είναι αυτές εδώ οι πετούνιες... Συνήθως τέτοιες ομορφιές τις επιμελούνται γυναίκες. Διότι οι άνδρες έχουν εύκολη τη δικαιολογία: Ασχολούνται με άλλα, πιο σοβαρά θέματα στην καθημερινότητα τους.

Αλλά μήπως αυτά είναι λιγότερο σοβαρά; Όχι βέβαια. Στην πραγματικότητα τέτοια μικρά πράγματα είναι που προσδίδουν ποιότητα και την κάνουν ακόμα πιο όμορφη. Ακόμα κι αν το μικρό οικόπεδο είναι σε μια πόλη, όλα μπορούν να δείξουν εντελώς διαφορετικά. Και να είναι στ' αλήθεια...

Αλλά κοιτάξτε πώς η πέτρες που έχουν μπει γύρω από το φυτό προσθέτουν σε όλο αυτό... Δεν ξέρω αν εσάς σας μοιάζει κάτι συνηθισμένο. Εγώ, το ομολογώ, δεν το έχω ξαναδεί σ' αυτή την έκταση. Και αυτή είναι η λογική μια τέτοιας προβολής. Να δώσει ιδέες σε όσους θέλουν και μπορούν να το κάνουν.

Τι λουλούδια μπορεί κανείς να βάλει; Οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί και να του αρέσουν. Με το χώμα που έχει μέσα θα αναπτυχθούν και θα αποδώσουν. Αυτό είναι περισσότερο από βέβαιο. Φάνηκε σήμερα από τις επιλογές μας, πολύ καθαρά. Τι είπαμε ότι χρειάζεται; Αγάπη για ποιοτική ζωή και φαντασία.

Να άλλη μια ένδειξη ακριβώς αυτής της φαντασίας... Ο κορμός ενός πεύκου γίνεται ακόμα πιο όμορφο με μια πολύ απλή λύση. Μια ξύλινη, βαμμένη με πράσινο, σκάλα όπου πάνω της έχουν τοποθετηθεί μικρές γλαστρούλες με βασιλικό που ευωδιάζει ολόκληρο τον περιβάλλοντα χώρο... Απλά πράγματα, ε;

Στην επιστροφή μας από τις Ροβιές της Εύβοιας, κάναμε μια στάση στην ταβέρνα της "Γέφυρας" για καφέ... Και επειδή το τοπίο ήταν καταπράσινο, επωφεληθήκαμε και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες, πριν πάρουμε το καφεδάκι μας και μετά το παγωτό μας. Ήταν ήδη απόγευμα και δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς το θέλαμε...


Οι άνθρωποι της ταβέρνας ήταν πολύ ευγενικοί και μας έδωσαν ότι πληροφορίες ζητήσαμε. Όπως, πιο ήταν το ποτάμι που βλέπαμε κάτω από τη γέφυρα και τα πλατάνια... Μας είπαν ότι ήταν ο Νηλέας, ένα ποτάμι στη Βόρεια Εύβοια που πηγάζει βόρεια από το χωριό Κερασιά, αλλά μαζεύει νερά και από πολλά χαμηλά υψώματα της περιοχής.


Ο Νηλέας, λοιπόν, διατρέχει ολόκληρο σχεδόν τον Δήμο Νηλέως και εκβάλλει στο Αιγαίο κοντά στη Κρύα Βρύση. Ο Δήμος Νηλέως ήταν διοικητική μονάδα που υπήρξε μέχρι το 2010, οπότε συγχωνεύτηκε στον Δήμο Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας που δημιουργήθηκε το 2011 με το Σχέδιο Καλλικράτης και βρίσκεται στο βόρειο άκρο της επαρχίας Χαλκίδος, στη βόρειο Εύβοια.


Είχε πάρει την ονομασία του από τον ποταμό Νηλέα που διαρρέει τον Δήμο. Έδρα του Δήμου ήταν η Αγία Άννα. Ο πληθυσμός του Δήμου κατά την απογραφή του 2001 ήταν 2.730 κάτοικοι. Ο Δήμος Νηλέως συνόρευε στα βόρεια με το Δήμο Αρτεμισίου, Β/Δ με το Δήμο Ιστιαίας, Δυτικά με το Δήμο Ελυμνίων, Νότια με το Δήμο Κηρέως και Ανατολικά και Β/Α βρέχεται από το Αιγαίο πέλαγος.


Απείχε 72 χλμ από την πρωτεύουσα του Νομού, Χαλκίδα και 150 χλμ από την Αθήνα. Κυριώτερα αξιοθέατα του Δήμου είναι το απολιθωμένο δάσος και το μουσείο απολιθωμένων θηλαστικών στην Κερασιά, οι καταρράκτες της Δρυμώνας, το φαράγγι της Μπολοβίναινα και το Λαογραφικό Μουσείο στην Αγία Άννα, το ακρωτήρι Άγιος Βασίλειος στην παραλία Αγίας Άννας (Αγκάλη).


Οι παραλίες του Δήμου είναι ιδιαίτερα ελκυστικές με το φυσικό κάλος και τα πεντακάθαρα γαλανά νερά που έχουν, για τον τουρισμό. Η απέραντη παραλία της Αγίας Άννας διαθέτει ξενοδοχεία διαφόρων κατηγοριών και ξενώνες όπως και άριστα οργανωμένο camping, επίσης και ενοικιαζόμενα δωμάτια, που θα τα βρείτε και στην παραλία Φραγκάκη και στην παραλία Κοτσικιά.

Ένας από τους λόγους που κάναμε το ταξίδι που αναφέρουμε στη χθεσινή μας ανάρτηση στις Ροβιές της Εύβοιας ήταν να πάμε και ως την Οικιστική Ένωση ΘΡΑΨΕΡΗ και να δούμε το οικόπεδο που έχουμε εκεί. Κάποτε ξέραμε ένα μερίδιο. Τώρα γνωρίζαμε το νούμερο του, δηλωμένο και στο Κτηματολόγιο.


Αλλά δεν ήταν αρκετή η καλή πρόσθεση. Χρειάζονταν και κάτι παραπάνω. Ήταν αναγκαίο να μας οδηγήσει κάποιος που ξέρει και κυρίως να έχουμε έναν χάρτη των οικοπέδων με την αρίθμηση τους. Έτσι θα βρίσκαμε το δικό μας. Τώρα, ο κόπος μας ήταν μάταιος. Δεν υπήρχε πουθενά εμφανής αρίθμηση ή περίφραξη.


Φωτογράφησα το μέρος. Είχα ξαναπάει πριν αρκετά χρόνια με ένα μικρό 22άρι πούλμαν της Οικιστικής Ένωσης για να μας δείξουν το χώρο. Ελάχιστα πράγματα μου θύμιζε το μέρος και πάντως δεν κατάφερα να εντοπίσω ούτε κατά διάνοια το κομμάτι που ανήκε στην ιδιοκτησία μου.


Βέβαια δεν είναι καθόλου άσχημα. Αλλά οι θάμνοι και έλλειψη σήμανσης δεν βοηθούσαν και πολύ. Ας είναι, πήραμε τουλάχιστον μια μικρή γεύση. Έτσι ώστε να ξέρουμε τουλάχιστον, τι εννοούμε για την ώρα, όταν μιλάμε για τη ΘΡΑΨΕΡΗ. Επικλινές καθώς είναι, μπορείς να βλέπεις πιάτο μπροστά σου, τη θάλασσα στις Ροβιές.


Κάπου εκεί, στο πουθενά, ανακαλύψαμε κι αυτό το μικρό έργο. Μάλλον πρόκειται για νερά από τις βροχές σε αποχέτευση που έχουν φτιάξει μέσα στο συνεταιρισμό. Δεν ξέρω. Ας μην το πω με βεβαιότητα. Μου έκανε όμως εντύπωση, γιατί ξεχώριζε μέσα σε όλη αυτή την ερημιά.


Ήταν βροχερός ο καιρός, πρώτη φορά πηγαίναμε μόνοι μας και δυσκολευτήκαμε να βρούμε το δρόμο της επιστροφής για να φύγουμε. Ευτυχώς το Subaru αποδείχτηκε πολύ δυνατό, ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της Google που με τους χάρτες της μας έλεγε να προχωρήσουμε σε ένα μονοπάτι πολύ δύσκολο έως αδιάβατο.